Krasnoludki, czyli bożęta od zawsze żyły w harmonii z ludźmi. Zamieszkiwały ich chaty, a
gospodarze chętnie się na to zgadzali. W zasadzie, to wielkim szczęściem było mieć takich
współlokatorów. Krasnale pilnowały w gospodarstwie porządku, upraw, zwierząt, a nawet
dzieci. W zamian wystarczyło im rozsypać trochę okruchów chleba lub twarogu. Mali
pomocnicy, zaufani przyjaciele ludzi. Dziś niejeden człowiek tęskni do takich istot.
Dzieło Konopnickiej to jedna z tych przepięknych książek, w których życie człowieka jest
nierozerwalnie związane z naturą. Bohaterowie powieści – krasnoludki – to tacy malutcy
ludzie, w których świecie wszystko jest całkowicie uzależnione od otaczającej ich domostwa
przyrody. Bytują w zgodzie z harmonogramem pór roku i wszystkim, co się wówczas
wydarza w środowisku naturalnym. Spotykają ludzi, chociaż już u nich nie mieszkają.
Obserwują świat maleńkimi oczkami i rozumieją go na swój sposób. Przyjaźnią się ze
zwierzętami. Znają i szanują przyrodę. Są dzielne i zaradne.
Może dlatego ta książka jest taka czarująca? Może czytając wiemy, że powinniśmy czerpać
inspiracje z takiego „małego”, prostego życia. Wsłuchiwać się w głos natury i być jej
posłusznym, cieszyć się z każdego jej uśmiechu, jak chociażby promyczek Słońca w zimowy
dzień?
Może książka ta zachwyca również z tego powodu, że to po prostu pięknie skomponowana
proza? Wspaniale, jeśli dziecko w taką literaturę się wsłuchuje. Jest ona poetycka, nieco
archaiczna, ale przez to osnuta aurą tajemnicy, magiczna. Warto przyzwyczajać dziecko do
języka literatury pięknej. Tekst może być mniej zrozumiały, mały słuchacz poradzi sobie z
niejasnościami. Zrozumie je po swojemu, jak krasnoludek. Fantazyjne elementy pobudzą
wyobraźnię do działania, zmuszą do myślenia. Pojawi się okazja do rozmowy na temat
książki i jej bohaterów, okazja do zadawania pytań. Może by tak razem usiąść potem przy
stoliku i narysować tych zaczarowanych bohaterów?
Literatura fantastyczna jest fantastyczna w każdym tego słowa znaczeniu Taka odskocznia
od prawdziwego świata to chwila wytchnienia dla umysłu, czas na odpoczynek od realnych
zmagań z dorastaniem – z zadaniami domowymi, z dokuczliwymi kolegami. Można wówczas
podumać nad czymś innym, nad czymś pięknym i dobrym. Nad wartościami. W książce tej są
okraszone magią, ale odpowiadające prawdziwym troskom odpowiedzi na pytania o wiele
ważnych dla dziecka rzeczy.
O krasnoludkach i sierotce Marysi
